| ชื่อโครงการ/กิจกรรม |
ส่งเสริมผู้เรียนมีคุณธรรม จริยธรรม และค่านิยมที่พึงประสงค์ |
| ประเภท |
โรงเรียนประชารัฐ |
| ปีการศึกษา |
2560 |
| มาตรฐาน |
มาตรฐานที่ 1 คุณภาพของผู้เรียน
1.1 ผลสัมฤทธิ์ทางวิชาการของผู้เรียน
1.2 คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้เรียน
มาตรฐานที่ 2 กระบวนการบริหารและการจัดการ
2.1 มีเป้าหมายวิสัยทัศน์และพันธกิจที่สถานศึกษากำหนดขัดเจน
2.2 มีระบบบริหารจัดการคุณภาพของสถานศึกษา
มาตรฐานที่ 3 กระบวนการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ
3.1 จัดการเรียนรู้ผ่านกระบวนการคิดและปฏิบัติจริงและสามารถนำไปประยุกต็ใช้ในชีวิตได้
3.3 มีการบริหารจัดการชั้นเรียบเชิงบวก
3.4 ตรวจสอบและประเมินผู้เรียนอย่างเป็นระบบและนำผลมาพัฒนาผู้เรียน
3.5 มีการแลกเปลียนเรียนรู้และให้ข้อมูลสะท้อนกลับเพื่อพัฒนาและปรับปรุงการจัดการเรียนรู้
|
| ผู้รับผิดชอบ |
|
| ความเป็นมา |
ในสภาพของสังคมยุคโลกาภิวัตน์ (Globalization) ในปัจจุบัน เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างแปรเปลี่ยนไปเกือบหมดสิ้น จนอาจกล่าวได้ว่ามีความแปรเปลี่ยนไปเสมือนหน้ามือเป็นหลังมือ และเราก็มิอาจปฏิเสธได้อีกเช่นเดียวกันว่าสังคมไทยที่เคยเป็นสังคมแห่งความเข้มแข็ง อบอุ่น มีความเป็นอัตลักษณ์ของความเป็นสังคมไทยที่ชัดเจน โดยมีศาสนาพุทธที่ถือเป็นศาสนาประจำชาติที่ก่อให้เกิดสังคมแห่งความสงบ ร่มเย็นมาตั้งแต่โบราณกาล กลับกลายมาเป็นสังคมแห่งความวุ่นวาย เดือดร้อน ศาสนาพุทธที่ถือเป็นศาสนาประจำชาติถูกมารศาสนาแฝงเร้นเข้ามากอบโกยผลประโยชน์โดยเน้นหนักไปในด้านของพุทธพาณิชย์มากกว่าจะทำหน้าที่เผยแผ่พระธรรมคำสอนขององค์ศาสดาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพื่อให้ประชาชนมีจิตสำนึกของความรับผิดชอบชั่วดี และร่วมกันเสริมสร้างสังคมไทยให้มีความสงบร่มเย็นเหมือนเช่นอดีต สิ่งที่บ่งบอกถึงความอ่อนแอทางสังคมได้อย่างชัดเจน ได้แก่ เด็กและเยาวชนไม่ครองตนอยู่ในทำนองคลองธรรมที่ดีงาม การมั่วสุมเสพย์สิ่งเสพย์ติด การมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร การทะเลาะวิวาท รวมไปถึงความบกพร่องในคุณธรรมจริยธรรมที่ดีงาม ได้แก่ ขาดความรับผิดชอบ ขาดความซื่อสัตย์ เห็นประโยชน์ส่วนตนมากกว่าประโยชน์ส่วนรวม ระบบคุณค่าทางสังคมต่างๆ ได้ถูกบิดเบือนไป การแข่งขันชิงดีชิงเด่น กลายเป็นค่านิยมที่ได้รับการส่งเสริม แทนการเกื้อกูลและโอบอ้อมอารีต่อกัน ส่งผลให้โลกขาดการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ เกิดความแปลกแยกระหว่างคนในสังคม และระหว่างมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม ปัญหาต่างๆ เหล่านี้ล้วนเกิดจากความอ่อนแอในด้านคุณธรรมจริยธรรม ดังที่องค์ทะไลลามะ (อ้างใน ธนานิลชัยโกวิทย์และคณะ , ๒๕๔๙: ๑)ใช้คำว่า“โลกเป็นโรคขาดพร่องทางจิตวิญญาณ(Spiritual eficiency)”
ในกระบวนการแก้ไขปัญหาเพื่อให้ความเป็นโรคขาดพร่องทางจิตวิญญาณลดน้อยลง และเป็นการเพิ่มภูมิคุ้มกันทางจิตวิญญาณให้เข้มแข็งขึ้น จึงควรที่จะต้องคำนึงถึงปัจจัยสำคัญในการที่จะดำเนินการเพื่อพัฒนา ทรัพยากรมนุษย์ให้มีความเข้มแข็งทางจิตวิญญาณ ปัจจัยดังกล่าวคือ การศึกษา ดังที่พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต) (๒๕๓๙: ๓ - ๔) ได้กล่าวว่าการพัฒนามนุษย์ในฐานะที่เป็นทรัพยากรมนุษย์นี้มีความหมายต่อการศึกษา เพราะ การศึกษาเป็นกระบวนการในการพัฒนาคน ทั้งในฐานะที่เป็นมนุษย์โดยตัวของมันเอง และในฐานะที่เป็นทรัพยากร เราจึงควรจัดการศึกษา ๒ อย่างนี้ให้สัมพันธ์กัน เพราะถ้าเราสามารถพัฒนาทั้ง ๒ส่วนนี้ให้สัมพันธ์กันจนเกิดดุลยภาพขึ้นก็จะเป็นผลดีต่อชีวิตและสังคมมาก นอกจากนั้นพระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต) (๒๕๔๓: ๒๗) ยังได้กล่าวความสำคัญของการศึกษาที่จะนำพาให้มนุษย์มีการดำเนินชีวิตที่ดีว่า การดำเนินชีวิตที่ดี ที่เรียกว่าจริยะนี้ ได้มาด้วยสิกขา คือการศึกษา เพราะฉะนั้น ชีวิตของมนุษย์ถ้าจะเป็นชีวิตที่ดี ต้องมีการศึกษาตลอดเวลา คือต้องเป็นชีวิตแห่งการศึกษา จะพูดว่า ชีวิตที่ดี คือชีวิตแห่งการศึกษาก็ได้ เพราะชีวิตที่ดีต้องมีการฝึกฝนพัฒนา เราไม่สามารถได้ชีวิตที่ดีมาเปล่าๆ
นอกเหนือจากการศึกษาที่ถือเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ดังที่กล่าวแล้วนั้น ยังต้องมีกระบวนการเสริมสร้างและพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของมนุษย์เพื่อให้เข้าถึงความจริงของกฎธรรมชาติเพื่อให้เป็นผู้มีคุณธรรมจริยธรรมที่เหมาะสมและเป็นที่พึงปรารถนาของสังคมร่วมด้วยจึงจะมีความสมบูรณ์และมีความลงตัวที่พอดี ดังที่พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต) (๒๕๔๗: ๖๐ - ๖๔) ได้กล่าวไว้ว่า ปัญญาเป็นส่วนสำคัญที่สูงสุดในพระพุทธศาสนา มีศีล คือได้พัฒนากาย – วาจา และมีสมาธิ คือ ได้พัฒนาจิตใจ ก็ดีอย่างยิ่งแล้ว และต้องมีปัญญามาครอบยอดลงไป จึงจะสมบูรณ์ ดังนั้นเรื่องของมนุษย์นี้ จุดสำคัญจึงอยู่ที่ว่า ต้องมีการศึกษา แล้วก็เข้าถึงความจริงของกฎธรรมชาติ ที่จะทำให้เป็นอิสระ ซึ่งเป็นอิสรภาพของจิตใจและอิสรภาพแห่งปัญญา แล้วก็จะบรรลุจุดหมายของชีวิต โดยไม่ต้องขึ้นต่อสังคมต่อไป
ในการที่จะเสริมสร้างและพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของมนุษย์เพื่อให้เข้าถึงความจริงของกฎธรรมชาติ ซึ่งนอกเหนือจากจะใช้กระบวนการทางการศึกษาแล้ว ผู้ที่มีส่วนเสริมสร้างคุณธรรมจริยธรรมมนุษย์ โดยเฉพาะในตัวเด็กนักเรียนและเยาวชน ที่ถือเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่สามารถฝึกฝนและเสริมสร้างคุณธรรมได้ง่ายที่สุด ควรที่จะต้องมีแนวคิดหรือมีกระบวนการฝึกฝนที่แปลกใหม่ เพื่อนำมาใช้ในการเสริมสร้างปรับปรุง เปลี่ยนแปลงการดำเนินงานให้มีประสิทธิภาพสูงขึ้น ซึ่งเราเรียกว่า“นวัตกรรม” (Innovation) (สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน , ๒๕๔๙: ๕) อันจะส่งผลให้การดำเนินงานเสริมสร้างคุณธรรมจริยธรรมนักเรียนประสบผลสำเร็จได้อย่างมีประสิทธิภาพเพิ่มมากขึ้น
|
| วัตถุประสงค์ |
๑. เพื่อให้นักเรียนมีคุณลักษณะที่พึงประสงค์ตามหลักสูตร
๒. เพื่อให้นักเรียนเอื้ออาทรผู้อื่นและกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณ
๓. เพื่อให้นักเรียนยอมรับความคิดและวัฒนธรรมที่แตกต่าง
๔. เพื่อให้นักเรียนตระหนัก รู้คุณค่า ร่วมอนุรักษ์และพัฒนาสิ่งแวดล้อม
|
| เป้าหมาย |
1 เป้าหมายเชิงปริมาณ
1. นักเรียนเข้าร่วมกิจกรรมทำบุญวันศุกร์ ร้อยละ 80
2 เป้าหมายเชิงคุณภาพ
1. เพื่อให้นักเรียนเอื้ออาทรผู้อื่นและกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณ อยู่ในระดับ ดีมาก
2. นักเรียนยอมรับความคิดและวัฒนธรรมที่แตกต่าง อยู่ในระดับ ดีมาก
3. นักเรียนมีคุณลักษณะที่พึงประสงค์ตามหลักสูตร อยู่ในระดับ ดีมาก
|
| ระยะเวลา |
18 ก.ย. 2561 - 18 ก.ย. 2561 |
| สถานที่ดำเนินการ |
โรงเรียนวังบ่อวิทยา |
| ตัวชี้วัด |
| ร้อยละผู้เรียนมีคุณธรรม จริยธรรม มีระเบียบวินัย คุณลักษณะอันพึงประสงค์ |
| ร้อยละผู้เรียนมีทักษะชีวิต มีทักษะกระบวนการทำงานเป็นทีม สามารถทำงานร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีความสุข |
|
| ผลที่คาดว่าจะได้รับ |
๑. นักเรียนมีคุณลักษณะที่พึงประสงค์ตามหลักสูตร
๒. นักเรียนเอื้ออาทรผู้อื่นและกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณ
๓. นักเรียนยอมรับความคิดและวัฒนธรรมที่แตกต่าง
๔. นักเรียนตระหนัก รู้คุณค่า ร่วมอนุรักษ์และพัฒนาสิ่งแวดล้อม
|
| สรุปคะแนนประเมิน |
0.00 |
| ไฟล์ประกอบ |
|
| ขั้นเตรียมการ |
|
| ขั้นดำเนินการ |
|
| ขั้นตรวจสอบประเมินผล |
|
| ขั้นสรุปและรายงาน |
|
| งบประมาณ |
|
| การบรรลุตัวชี้วัด |
|
| ความพึงพอใจ |
|
| ปัญหาและอุปสรรค |
|
| ข้อเสนอแนะ |
|
| รูปภาพประกอบ |
|
